ابراهیم بن ابی محمود گفته است: امام رضا(ع) فرمودند: فَعَلی مِثْلِ الْحُسَینِ فَلْیَبْکِ الْباکُونَ فَاِنَّ البُکاءَ عَلَیهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ؛ بر مثل حسین(ع) باید گریه کنندگان بگریند چون گریه بر او گناهان بزرگ را فرو می ریزد. ثم قال: کانَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِئاَّبَهُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَهُ اَیّامٍ، فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ و یقول: هو الیوم الذی قُتِل فیه الحسین(ع)؛ سپس امام رضا(ع) فرمود: پدرم (امام موسی بن جعفر) زمانی که ماه محرم فرا می رسید خندان دیده نمی شد و اندوه شدید و حزن ایشان را فرا می گرفت و غم و عزا بر ایشان حاکم می گشت تا این که ۱۰ روز می گذشت. هنگامی که روز دهم ماه محرم می شد آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه پدرم بود. می گفت: این روز دهم روزی است که امام حسین(ع) در آن شهید شد.
دیدگاهتان را بنویسید